«Արդարադատության նախարար Գալյանը կամա, թե ակամա, բայց կարծես թե ստանձնել է հայ-ադրբեջանական պրոցեսի «խոհանոցային մունետիկի» դերակատարում: Օրինակ, նա էր շաբաթներ առաջ արել տարօրինակ հայտարարությունը, թե նոր Սահմանադրությունը պետք է լինի այնպիսին, որ չխանգարի այսպես կոչված խաղաղության պայմանագրին»,-գրում է քաղաքական վերլուծաբան Հակոբ Բադալյանը։

Նրա կարծիքով, փաստորեն, ոչ թե պայմանագիրն է լինելու ՀՀ Սահմանադրության ենթակա, այլ Սահմանադրությունն է հարմարեցվելու պայմանագրին: Սա իրավա-քաղաքական «նոու-հաու» է, որը սակայն իր մեջ պարփակում է թերեւս պարզապես շատ պարզ իրողություն, որ Սահմանադրության փոփոխությունը ամբողջապես Ադրբեջանի նախապայմանն է, այլ ոչ թե այսպես ասած Հայաստանի ներքին օրակարգ: «Երեկ  էլ արդարադատության նախարարը անում է հետեւյալ հայտարարությունը. «Թե ինչ կոնցեպտով պետք է առաջ շարժվենք դեպի խաղաղության պայմանագրի կնքումը, կարծում եմ, որ շատ շուտով հանրությանը հայտնի կլինի»: Ինչի՞ մասին է այս խոսքը: Խաղաղության պայմանագրի կնքման կոնցեպտը ո՞րն է: Եթե պայմանագիրը պատրաստ է, ապա դրա կնքումը պահանջում է ընդամենը տեղի ու ժամի շուրջ պայմանավորվածություն, գուցե սեղանների դասավորության, այսպես ասած ինտերիերի հարցերմ բայց դրանք ներառել ինչ որ «կոնցեպտի» մեջ, կլինի իհարկե զավեշտալի: Հետեւաբար, պետք է ենթադրել, որ կառավարության անդամը ասելով խաղաղության պայմանագրի կնքման տանող կոնցեպտ, նկատի ունի որոշակի քաղաքական քայլերի ու ձեւաչափերի շարք, շարանք, կառուցվածք: Եվ այստեղ թերեւս ավելորդ չեմ համարի հիշեցնել այն, ինչին անդրադարձել էի նաեւ առավոտյան՝ Բաքվում Գերմանիայի նախագահ Շտայնմայերի հայտարարությանը, թե Ադրբեջանի պայմաններն իրականանալի են, հնարավոր է պայմանագրի ստորագրման արգելքների լուծում: Տրամաբանությունը հուշում է, որ այդպիսի տեղեկությունը պետք է նվազագույնն առիթ դառնա պաշտոնական Երեւանից հարցման, մոտավորապես հետեւյալ տրամաբանությամբ՝ «հեր Շտայնմայեր, դուք ի՞նչ գործ ունեք Հայաստանի հասցեին Ադրբեջանի նախապայմանների իրականանալի լինել-չլինելու հետ»: Բայց, չի հնչում այդպիսի հարցադրում, Հայաստանում Գերմանիայի դեսպանը չի հրավիրվում ԱԳՆ՝ այդ հարցը լսելու համար: Հետեւաբար, առաջանում է մյուս հարցը՝ հատկապես կոնցեպտի վերաբերյալ նախարարի խոսքի պարագայում: Արդյո՞ք այն, ինչ Բաքվում հնչեցրել է Շտայնմայերը, չի քննարկվել Երեւանում, եւ ավելին՝ չի «փոխանցվել» Երեւանից, հատկապես պայմանագիրը ստորագրելու շուրջ խորհրդակցություններ սկսելու այն առաջարկի շրջանակում, որ մոտ երկու-երեք շաբաթ առաջ արել էր Նիկոլ Փաշինյանն Իլհամ Ալիեւին՝ ֆեյսբուքյան գրառումով»։