Ադելն ընդգծեց, որ պաշտոնական Թեհրանը խուսափում է բացահայտ մեղադրանքներ ներկայացնել Ադրբեջանին և Թուրքիային. հարևանների հետ կայուն հարաբերությունների պահպանումը մնում է առաջնահերթություն։ Այժմ ցանկացած կտրուկ հայտարարություն միայն կվատթարացնի իրավիճակը, և Թեհրանում շատ լավ հասկանում են դա։

Փորձագետը նաև մատնանշեց Իսրայելի տեխնոլոգիական գերազանցությունը և նրա ակտիվ ներկայությունը Իրանի հյուսիսարևմտյան սահմանների մոտ՝ ընդգծելով, որ հարձակումները կարող էին տեղի ունենալ առանց Ադրբեջանի իմացության, ինչպես դա արդեն նկատվում է Իրաքում, որտեղ, չնայած պաշտոնական դիմադրությանը, օդային տարածքն իրականում օգտագործվում է:

Նա նաև չբացառեց, որ Իսրայելին աջակցելու համար ԱՄՆ-ն կարող էր օգտագործել ՆԱՏՕ-ի անդամ Թուրքիայի միջոցով ստացած հետախուզական տվյալները:

Միաժամանակ, նրա խոսքով, Անկարան շահագրգռված չէ Իրանի ապակայունացմամբ։ Քաոսն Իրանում լուրջ մարտահրավերներ կառաջացնի Թուրքիայի համար՝ անվտանգության սպառնալիքներից մինչև տնտեսական հետևանքներ։ Առաջին հերթին խոսքը 90–միլիոնանոց երկրից փախստականների հնարավոր զանգվածային հոսքի մասին է, ինչը կարող է խոշորագույն միգրացիոն ճգնաժամ առաջացնել։ Բացի այդ, Ադելի կարծիքով, Իրանի անկայունությունը ողջ տարածաշրջանում կստեղծի անվտանգային յուրատեսակ «սև խոռոչ»:

Հենց աշխարհագրական մոտիկությունն է Թուրքիային հատկապես զգայուն դարձնում և ստիպում պրագմատիկ գործել։ Այնուամենայնիվ, Անկարան կարող է օգտվել անկայունությունից իր շահերն առաջ տանելու համար։ Փորձագետի կարծիքով՝ Իրանում հնարավոր ճգնաժամը կարող է հարմար պահ դառնալ այսպես կոչված «Զանգեզուրի միջանցքի» նախագիծը նվազագույն ցնցումներով իրականացնելու համար:

Ինչ վերաբերում է միջազգային աջակցությանը, ապա Ադելը նշեց, որ դիվանագիտական ջանքերն արժեք կունենան միայն այն դեպքում, եթե հանգեցնեն իրական կարգավորման: Այս պահին Ռուսաստանի և Չինաստանի մասնակցությունը զուտ խորհրդանշական է. Իրանի աջակցության համար որևէ շոշափելի քայլ չի ձեռնարկվել:

«Որոշ արաբական երկրներ, ինչպես նաև Պակիստանն ու Թուրքիան կարող են փորձել ավելի ակտիվ դեր խաղալ, սակայն Ռուսաստանից էական միջամտություն ակնկալել պետք չէ», - եզրափակեց նա:

Հիշեցնենք` հունիսի 13-ին Իսրայելը լայնածավալ գործողություն է սկսել Իրանի դեմ՝ այդ երկրին մեղադրելով գաղտնի ռազմամիջուկային ծրագիր իրականացնելու մեջ, որն իբր մոտեցել է անդառնալիության կետին: Օդային ռմբակոծությունների և դիվերսիոն խմբերի թիրախներ են դարձել միջուկային օբյեկտները, զինված ուժերի հրամկազմը, միջուկային ֆիզիկոսները, ավիաբազաները, հակաօդային պաշտպանության միջոցները, «երկիր-երկիր» դասի հրթիռները: